*You can find English translation is below!
Yaygın Öğrenmenin Tarihi
‘Yaygın Eğitim’ terimini ilk kullanan 1974 yılında Coombs ve Ahmed idi. Eğitimin artık zamana ve yere bağlı okul ortamlarıyla sınırlandırılamayacağına veya eğitimin zorunlu olarak devam etme yıllarına göre ölçülemeyeceğine “Öğrenmenin nerede, nasıl ve ne zaman gerçekleştiğinden bağımsız olarak yapılabileceğine ikna olmuşlar ve eğitimin öğrenmeyle eşit olabileceği sonucuna varmışlardır.” Daha sonra, çeşitli disiplinlerde Rogers, Kolb veya John Dewey gibi farklı teorisyenler bu fikri desteklemişler ve hatta eğitim yerine öğrenme diyerek geliştirmişlerdir.
Şimdi, yaygın öğrenimin iki farklı -ama yakın- tanımına bakalım:
İlk olarak, bu öğrenme türünün kurucularının tanımına bakacağız; Coombs ve Ahmed, örgün olmayan öğrenmenin, nüfusun ve yetişkinlerin yanı sıra çocuklarda da belirli alt gruplara seçilmiş öğrenme türlerini sağlamak için örgün sistem çerçevesi dışında yürütülen herhangi bir organize, sistematik, eğitimsel etkinlik olduğunu iddia eder.
İkincisi, AB, Cedefop (European Centre for the Development of Vocational Training- Avrupa Mesleki Eğitim Geliştirme Merkezi), örgün olmayan öğrenmeyi ““bir eğitim veya öğretim kurumu tarafından sağlanmayan ve genellikle sertifikasyon gerektirmeyen öğrenme” olarak tanımlamaktadır. Bununla birlikte, bu yöntem öğrenme hedefleri, öğrenme süresi veya öğrenme desteği açısından yapılandırılmıştır. Yaygın öğrenme, öğrencinin bakış açısıyla daha kolay ilişkilendirilebilir. ”
Bu iki alıntıdan da anlaşılacağı üzere, öğrencinin belirli bir faaliyet, beceri veya bilgi alanına hakim olma konusundaki bilinçli çabasından kaynaklanır ve sonuç olarak kasıtlı çabanın sonucudur. Resmi bir müfredatı takip etmesi veya harici bir akreditasyon veya değerlendirmeyle yönetilmesi gerekmez, bu nedenle öğrenciyi sürecin sonunda bir sertifikaya yönlendirmez.
Günlük hayatta, her yerde yaygın öğrenme örneklerini görebilirsiniz. Bu öğrenme türü, kamplar, spor kulüpleri, sanat dersleri, tiyatro kulüpleri gibi çeşitli yerlerde, özellikle sivil toplum örgütlerinde ve sivil toplum kuruluşlarında ve onların gönüllü faaliyetlerinde, resmi bir ortamın dışındaki her yerde gerçekleşebilir. Bundan anlayabileceğimiz, yaygın öğrenme genellikle gönüllü olmaya dayanır.
Dahası, örgün olmayan öğrenme, dezavantajlı grupların ihtiyaçları ile ilgilidir örneğin; AB’deki en büyük marjinal grup olan Romani Topluluğu, engelli, LGBTİ+ üyesi olan kişiler, göçmenler vb., sıklıkla dezavantajlı grupları hesaba kattığı için, açıkça tanımlanmış hedeflere odaklanır, yapı ve yöntem açısından çok yönlüdür.
Bununla birlikte, yaygın eğitimin faydalarını şöyle özetleyebiliriz:
· Hem kişisel düzeyde hem de toplum içinde büyümeye ve olgunlaşmaya yardımcı olur. Takım çalışması veya bir arada yaşama, birçok durumda, önemli bir rol oynayabilir.
· Her bireyin becerilerini geliştirerek, öz saygısını artırır.
· Yaygın Öğrenme bilme arzusuna ve kendi başına çevreye, sosyal normlara ve güç yapılarına karşı sağlıklı bir eleştirel tutum geliştirmeyi keşfetmesine yetki verir.
· Yaşam boyu ve deneyimsel öğrenmeye kolayca katılabilir.
Öyleyse, yaygın öğrenmede kullanılan yöntemler nelerdir?
Tartışmalar, eşli, üçlü küçük ya da büyük gruplarda çalışma, etkileşimli rol yapma oyunları, kaynaştırma faaliyetleri, takım oluşturma, simülasyonlar, yaşam kütüphanesi, forum tiyatrosu, şehir oyunu, kültürler-arası ve diğer partiler, enerji verenler, günlük değerlendirmeler vb. Tüm bu yöntemler, öğrencilerin yaşına, ilgili konuya, öğrenme alanına vb. göre uyarlanabilir.
What is Non-Formal Learning?
The history of non-formal learning
The first to use the term ‘non-formal education’ were Coombs and Ahmed (1974). They were convinced that education can no longer be limited to time-bound and place-bound school settings or quantified by exposure years, and concluded that education could be equated with learning; “Independently of where, how or when the learning takes place”. Afterwards, different theorists such as Rogers, Kolb or John Dewey, in various disciplines, have supported those idea and even improved by saying learning instead of education.
Now, lets look at two different -but close- definitions of non formal learning:
First, we will look to the definition of the establishers of this learning type, Coombs and Ahmed claims that non formal learning is any organized, systematic, educational activity carried on outside the framework of the formal system to provide selected types of learning to particular subgroups in the population, adults as well as children.
Second, Cedefop (European Centre for the Development of Vocational Training), EU defines non formal learning as “”learning that is not provided by an education or training institution and typically does not lead to certification. It is, however, structured (in terms of learning objectives, learning time or learning support). Non-formal learning is intentional from the learner’s perspective.”
As we understood from these two quotations, it derives from the conscious effort of the learner to master a particular activity, skill or area of knowledge and is consequently the result of intentional effort. It does not necessarily follow a formal syllabus or be governed by an external accreditation or assessment, so it does not lead the learner to a certificate in the end of the process.
In daily life, you can see the examples of non-formal learning around everywhere. This learning type may take place in a variety of locations such as camps, sport clubs, art classes, theatre clubs, especially in non-governmental organizations and civil society organizations and in their voluntary activities meaning that everywhere out of a formal setting. What we can understand from this, non formal learning is generally based upon being volunteer to have it.
Moreover., non formal learning is relevant to the needs of disadvantaged groups for instance; Roma community as the biggest marginalized group in EU, disabled people, people who are the members of LGBTQ, migrants etc.. since it most frequently takes different groups of people into account, focuses on clearly defined goals and is versatile in terms of structure and methods
That being said, we can summarize the benefits of non-formal education as follows:
· Helps to grow and mature, both on a personal level and within society. Teamwork or coexistence may, in many cases, play a significant role.
· By developing each individual’s skills, it enhances their self-esteem.
· Non formal learning capacitates the desire to know and to explore on your own develops a healthy critical attitude towards the environment, social norms and structures of power.
· It can be easily attached to the life-long and experiential learnings.
So, what are the methods used in non-formal learning?
Discussions, work in pairs, trios, small and big groups, interactive role-playing games, icebreakers, team-building, simulations, living library, forum theatre, city game, intercultural and other parties, energizers, daily evaluations etc.. All of these methods can be adapted according to the age of the learners, related topic, learning area and so on.
